Film był wyświetlany w TVP 1 w marcu br. Stwierdzam otwarcie, iż ten film był dla mnie wielkim przeżyciem. Jest zrobiony z niesamowitym kunsztem, gra Omara Sharifa w głównej roli to arcydzieło, a rekonstrukcja dawnej Jerozolimy i Rzymu ... po prostu niezapomniana. Oglądałem i czułem, iz tam jestem.

Film ma przede wszystkim jednak wartośc moralnego przesłania. Nie tylko widzimy św Piotra i Pawła, ale także pewne fikcyjne postacie, tj. Klaudiusza Maximusa, który kocha się w chrześcijance Sylwii; Dawida, niezwyciężonego gladiatora Tachusa, który wreszcie musi dokonac wyboru - wolnośc na ziemi czy też ta duchowa... WSPANIAŁY FILM I WIELKIE PRZEŻYCIE NIE TYLKO DLA CHRZEŚCIJAN. Przecież to film o wartości człowieka, o nadziei, o miłości.

Polecam wszystkim. Reżyser Giulio Base robi obecnie więcej filmów religijnych. I dobrze. Są one potrzebne w dzisiejszym świecie.

Dziekuje za tajka wupowiedź!! Jestem w 100% przekonany że masz racje ponieważ sam go oglądalem i wywarł na mnie niesamowite wrażenia. Nagrałem sobie ten film i czasami go ogladam i co najlepsze ża kazdym razem odkrywam cos nowego w tym filmie. Jestem pod niesamowitym wrazeniem ;-))

Tak, piękny film. Bardzo wartościowy - pokazuje św. Piotra od bardzo ludzkiej strony. Pokazuje jak wielka tragedią dla niego było to, że zaparł się Chrystusa i że przez to przestał ufać samemu sobie. Chrystus pokazał mu w ten sposób że całą ufność należy pokładać w Panu, że nie można liczyć tylko na ludzkie siły. Piotr dopiero, gdy otworzył swoje serce na działanie Ducha Świętego, był w stanie "paść baranki Chrystusa". Piotr był skałą na której został zbudowany Kościół. Tak skała był mocna nie dzięki sile Piotra, ale dzięki umocnieniu przez Ducha Świętego. Gdyby nie wsparcie Boga ta skała rozsypała by się w drobny piasek. Najważniejsze jest zaufanie Bogu - jeśli chce się działać w imieniu Chrystusa nie można mu narzucać swoich wizji i planów, a należy wsłuchiwać się w głoś Boga i pełnić Jego wolę, nie swoją.
Wracając do samego filmu - nakręcony z rozmachem, piękne zdjęcia i bardzo dobra muzyka, pierwszoligowe aktorstwo. Rzeczywiście można było odnieść wrażenie, że jest się uczestnikiem tamtejszych wydarzeń. To co mnie szczególnie ujęło w tym filmie to ukazanie wręcz dziecięcej radości uczniów Chrystusa po Jego zmartwychwstaniu. Oni bowiem duchowo umarli z Nim na krzyżu. Chyba tylko Jan, który stał pod krzyżem nie stracił nadziei. A gdy Chrystus zmartwychwstał, zmartwychwstali też Jego uczniowie. Film, mimo że parę postaci postaci i wydarzeń to fikcja literacka, zachowuje ducha ewangelizacji i w poruszający sposób pokazuje jakie były początki i trudności formowania się Kościoła. Wiadomo, że wiele scen/dialogów/sytuacji zostało w całości napisanych przez scenarzystów, ale wszystko w moim odczuciu jest tutaj zgodne z Pismem Świętym. Najważniejsze jest bowiem przesłanie filmu a nie zastanawianie się czy np. Paweł po "przygodzie" w Damaszku rzeczywiście udał się do domu, w którym przebywali Apostołowie, czy też może najpierw spotkał któregoś z nich w mieście, czy też może to oni znaleźli go gdzieś zrozpaczonego na ulicy. Takie szczegóły są najmniej ważne. Najważniejsza jest sama treść. A ta tutaj jest głęboka. POLECAM!

A ja trochę mam mieszane uczucia. Za bardzo mi to podchodzi pod Quo vadis bis - ten sam szablon (Ligia-Sylwia, Winicjusz-Klaudiusz, Petroniusz-ojciec Klaudiusza, Ursus-gladiator Andrea? i itp.....no i podobna fabuła). Wspaniała gra Omara Sharifa i reszta daleko w tyle, jego talent aktorski zdominował cały film. Film jednak warto obejrzeć bo jak jeden z wielu jemu podobnych przypomina proste, podstawowe fundamenty wiary chrześcijańskiej. Żal, że w późniejszych wiekach tyle dodano, skomplikowano, zmieniono......że teraz lekcje religii w szkole podstawowej przypominają trochę studia teologiczne.